Jempi, de eeuwige wereldkampioen

Jean-Pierre Monseré stierf 46 jaar geleden tijdens een wielerwedstrijd in Retie (Antwerpen). 15 maart 1971 is een zwart blad in de geschiedenis van de wielerwereld.
 Jean-Pierre liet zijn vrouw Annie en zoon Giovanni achter. Vijf jaar na zijn vader stierf ook Giovanni op een gelijkaardige manier. “Deze gebeurtenissen zijn dingen die ik nooit heb kunnen en nooit zal kunnen plaatsen”, zegt de nog duidelijk aangeslagen zus van Jempi, Marie-Claire Monseré.

Marie-Claire praat nog steeds vol passie over haar broer ©Heike Nelis


Jean-Pierre Monseré was een beloftevolle wielrenner uit Roeselare. Op zijn 21ste werd Jempi wereldkampioen in Leicester (Engeland). De toekomst zag er goed uit voor de jonge kampioen. Hij had veel fans, veel succes en een mooi gezin. Het was Jean-Pierre’s seizoen, het waren zijn jaren om uit te blinken. Met de wereldkampioentitel van 1970 op zak had Jean-Pierre Monseré alles om een succesvolle carrière uit te bouwen. Maar na een zware botsing met een oude Mercedes op de Grote Jaarmarktprijs van Retie, was Jempi op slag dood. Het leven van zijn familie, vrienden en de wielerwereld stond even stil.



Grote klap

Marie-Claire was op het moment van het ongeluk niet thuis. Ze vernam pas heel laat wat er gebeurd was. “Op weg naar de beenhouwerij kom ik mijn buurvrouw Rosa tegen. Zij zegt dat ik beter naar haar zou komen, omdat er een hele overrompeling is en dat iedereen belt en vragen stelt, maar dat ze er ook het fijne niet van weet. Op mijn terugweg kwam ik de vrouw van de beenhouwer tegen. Ze wond er geen doekjes om en vertelde me dat Jean-Pierre verongelukt was, hij was op slag dood. We zijn ’s avonds naar Turnhout gegaan, waar Jean-Pierre lag, met de hoop dat hij toch nog leefde, tevergeefs. Ze haalden hem uit zo’n bak en het bloed liep nog langs zijn mond. Ik was meteen aan de grond genageld. De klap was enorm.”

Identiek

Jean-Pierre zijn familie blijft niet gespaard. Vijf jaar na Jempi’s dood, sterft ook zijn zoon Giovanni. Een auto greep de kleine Giovanni mee. Hij reed op dat moment rond met het gloednieuwe koersfietsje dat hij gekregen had voor zijn eerste communie van zijn peter Freddy Maertens. Giovanni had op het moment van het ongeluk een wereldkampioentruitje van zijn vader aan. Hij stierf op een gelijkaardige manier als zijn vader. 

Marie-Claire is na 46 jaar duidelijk nog aangeslagen door de gebeurtenissen: “Best dat ik mijn man had. Had ik mijn man niet, was ik waarschijnlijk al lang van de plank. Ik kon en kan er nog steeds niet over. Nog steeds niet. Dit is iets wat ik nooit heb kunnen plaatsen. Ik zeg altijd, ze waren te mooi om op deze wereld te blijven rond te lopen.”
(Heike Nelis)