Een oorlogsbunker uit de Tweede Wereldoorlog in Roeselare. Oké, dat kan. Niet echt spectaculair. Maar wat als die oorlogsbunker ook deel uitmaakte van de Atlantikwall, de 5000 kilometer lange verdedigingslinie die de Nazi’s moest beschermen tegen de Geallieerden? Dat is al een pak indrukwekkender. We doen er een schepje bovenop: het ontwerp van de bunker is bijna uniek in vergelijking met de andere constructies in de linie. Dat is pas echt indrukwekkend!
 |
Een onderdeel van de Atlantikwall in Normandië © Pixabay
|
De oorlogsbunker in Roeselare was tijdens de Tweede Wereldoorlog een communicatiebunker binnen de Atlantikwall. Daarom werd de bunker zo ver van de kust opgetrokken: hij behoorde niet tot de verdediginsbunkers waarin soldaten tijdens de gevechten schuilden. De bunker stond in verbinding met een kabelnetwerk dat van Londen tot Berlijn liep. Om de communicatie te verbeteren, legden de Duitsers hier in 1943 telefoonnetwerken aan. Om het geheel te beschermen, plaatsten ze er een bunker boven.
Niet volgens de regels
 |
De bunker in de Sint-Hubrechtstraat in Roeselare © Inventaris Onroerend Erfgoed
|
De oorlogsbunker in Roeselare wordt pas echt uitzonderlijk als we de samenstelling onder de loep nemen. Zowat alle bunkers die deel uitmaakten van de Atlantikwall werden gebouwd volgens een standaard bouwsysteem: de zogenaamde Regelbau. Dankzij deze standaardisatie konden de Duitsers de bunkers veel gemakkelijker bouwen: ze leken allen op elkaar.
De bunker in Roeselare is apart. Het is een Sonderkonstruktion, wat zoveel wil zeggen als ‘niet volgens een standaardontwerp zijn’. De reden hievoor is niet gekend, maar er is een sterk vermoeden: deze bunker was niet belangrijk genoeg. Ten slotte was het maar een communicatiestation, geen plek waar hevige artilleriegevechten werden verwacht. Hij was immers kilometersver van de frontlinie verwijderd. Daarom had de structuur niet prioritair. Misschien is dat wel de reden waarom de bunker op het voetpad staat...
(Jonas Vandorpe)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten